Απόστολος Βαρνάβας – Ιδρυτής της Εκκλησίας Κύπρου. Το ευαγγέλιο που βρέθηκε στον τάφο του, ύστερα από όνειρο του Αρχιεπισκόπου Άνθιμου, δωρήθηκε στον Βυζαντινό αυτοκράτορα Ζήνωνα, ο οποίος παραχώρησε προνόμια στον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου. (Μνήμη 11 Ιουνίου)
Άγιος Ηρακλείδιος – Ακολούθησε τους Αποστόλους, Παύλο, Βαρνάβα και Μάρκο στην αποστολική τους πορεία στην Κύπρο. Μοναστήρι στο άγιο του όνομα, στην περιοχή Ταμασού όπου ο τάφος και το ασκητήριο του. Βαφτίστηκε από τους Αποστόλους και χειροτονήθηκε από αυτούς ως πρώτος Επίσκοπος Ταμασού. Μαθητές του οι Μνάσων και Ρόδων. (Μνήμη 17 Σεπτεμβρίου)
Άγιος Επιφάνιος: Καταγόταν από την Παλαιστίνη και το 367 έγινε Επίσκοπος Κωνσταντίας. Εργάστηκε για την καταπολέμηση των αιρέσεων. Υπήρξε ένας από τους πολυγραφότερους εκκλησιαστικούς συγγραφείς. Δυο κυπριακά χωριά φέρουν το άγιο όνομά του. (Μνήμη 12 Μαΐου)
Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων – Γεννήθηκε στην Αμαθούντα το 539 μ.Χ. Ο Ιωάννης ήταν άνθρωπος ενάρετος και είχε γνήσια αγάπη προς το Θεό. Βοηθούσε τους φτωχούς στο μεγαλύτερο βαθμό που μπορούσε και όταν ήταν στο Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας, διέταξε να τρέφονται καθημερινά χιλιάδες άποροι, με χρήματα του πατριαρχικού ταμείου. Σε ένα ταξίδι του ο Άγιος προς την Κωνσταντινούπολη, κατάλαβε πως πλησίαζε το τέλος της επίγειας ζωής του, γι’ αυτό ζήτησε να τον μεταφέρουν στη γενέτειρα του Αμαθούντα, πράγμα που έγινε σεβαστό. Μετά από λίγο παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, αναφέρεται το έτος 620, σε ηλικία ογδόντα χρόνων. (Μνήμη 12 Νοεμβρίου)
Άγιος Αρκάδιος – Στο διαμέρισμα της Πόλης Χρυσοχούς, κοντά στα χωριουδάκια Κινούσα και Πελαθούσα, υπήρχε παλαιότερα μοναστήρι αφιερωμένο στον Κύπριο Άγιο, Επίσκοπο Αρσινόης Αρκάδιο. Το μοναστήρι δημιουργήθηκε κατά το 5ο αιώνα και ως ιδρυτής του αναφέρεται ο Άγιος Αρκάδιος, ενώ κάποιοι μελετητές υποστηρίζουν πως, αυτό ιδρύθηκε μετά το θάνατο του Αγίου, πιθανόν στο μέρος όπου ασκήτεψε.
Άγιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής – Γεννήθηκε στη Λαμπαδιστό ή Λαμπαδού κατά το 10ο αιώνα. Σε ηλικία 18 χρονών έχασε το φως του, όταν συγγενείς της μνηστής του, έριξαν δηλητήριο στο φαγητό του. Αναχώρησε σε ασκητήριο όπου έζησε για 4 χρόνια, ασκητική ζωή. Τρεις μέρες πριν πεθάνει, σε ηλικία 24 χρόνων, ανέκτησε το φως του. (Μνήμη 4 Οκτωβρίου)
Άγιος Σπυρίδων ο θαυματουργός – Σύμφωνα με το μαθητή του Άγιο Τριφύλλιο, γεννήθηκε στην Άσσια, το 270 μ.Χ. Έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Μ. Κωνσταντίνου. Ήταν ολιγογράμματος και είχε το επάγγελμα του βοσκού. Έχασε νωρίς τη γυναίκα του και ζούσε με την κόρη του Ειρήνη. Χειροτονήθηκε ιερέας και αργότερα πρώτος επίσκοπος Τριμυθούντος. Έκανε πολλά θάυματα. Πήρε μέρος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 325 μ.Χ., στη διάρκεια της οποίας αποστόμωσε και καθαίρεσε τον Άρειο. Απέδειξε την τριαδικότητα του Θεού, με ένα κεραμίδι. Αφού έκανε το σημείο του Σταυρού είπε: Στο όνομα του Πατρός και η φωτιά ανέβηλε προς τα επάνω. Και του Υιού, το νερό έτρεξε προς τα κάτω, και του Αγίου Πνεύματος, το χώμα έμεινε στο χέρι του.(Μνήμη 12 Δεμκεμβρίου)
Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος – Η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα ασκητική μορφή του τόπου μας. Ο Άγιος Νεόφυτος γεννήθηκε το 1134 στο χωριό Λεύκαρα της επαρχίας Λάρνακας και κοιμήθηκε γύρω στο 1220. Το λείψανό του βρέθηκε το 1750, σε χώρο της Εγκλείστρας. Λογιότατος, πολυγραφότατος, ασκητικότατος. Δέχθηκε λίγη μόρφωση, η οποία όμως, συμπληρώθηκε πλουσιοπάροχα από την Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Το πρώτο συγγραφικό έργο του Αγίου ήταν το «Βιβλίον Πρόχειρον», στο οποίο σημείωνε προσωπικά του γεγονότα, καθώς κα αξιόλογα φυσικά φαινόμενα, όπως σεισμούς, θύελλες, κ.ά. Έγραψε τις «Τρεις μειζότερες πανηγυρικές» με λόγια στη μνήμη αγίων και στις Δεσποτικές και Θεομητερικές γιορτές, τα βιβλία «Ερμηνεία της εξαημέρου», «Ερμηνεία κανόνων δεσποτικών», τη «Βίβλο των κατηχήσεων» κ.ά. Ο Σεφέρης, λογοτέχνης με βαθιά ιστορική συνείδηση, εμπνευσμένος από την γραφίδα του Αγίου Νεοφύτου, έγραψε το ποίημά, «Ο Νεόφυτος ο Έγκλειστος μιλά», που περιλαμβάνεται στη συλλογή «Κύπρον ου με θέσπισεν». (Μνήμη 28 Σεπτεμβρίου και 24 Ιανουαρίου)
Άγιος Πανάρετος – Γεννήθηκε στο χωριό Περιστερονωπηγή, γύρω στο 1710. Μπήκε στο μοναστήρι του Αγίου Αναστασίου κοντά στη γενέτειρά του και αργότερα υπηρέτησε ως Έξαρχος στην Ιερά Αρχιεπισκοπή. Διετέλεσε για αρκετά χρόνια ηγούμενος της Μονής Παναγίας Παλλουριώτισσας. Το 1767 εκλέγηκε επίσκοπος Πάφου. (Μνήμη 1 Μαΐου)
Δεκατρείς Οσιομάρτυρες της Καντάρας, Άγιος Πολύδωρος (Γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1794. Ξενιτεύτηκε, μπλέχτηκε με κακές παρέες και αλλαξοπίστησε, ασπαζόμενος τον μωαμεθανισμό. Στο νησί της Χίου επανήλθε στον χριστιανισμό από ένα ευλαβή πνευματικό ιερέα. Θέλησε να διακηρύξει με παρρησία την επάνοδο του στο Χριστό, γι’ αυτό επισκέφτηκε τις τουρκικές αρχές της Εφέσου, όπου παροσυιάστηκε μπροστά σε ένα μουφτή. Οδηγήθηκε στην αγχόνη. (Μνήμη 3 Σεπτεμβρίου)
Άγιος Φιλούμενος: Μαρτύρησε το 1979 στο Φρέαρ του Ιακώβ. Σκοτώθηκε από φανατικούς Εβραίους.