Περιγραφή
Κάπου οκτώ χιλιόμετρα από το κέντρο της Λευκωσίας, στη νότια της πλευρά, βρίσκεται ο νεοσύστατος Δήμος Τσερίου. Συνορεύει στα βόρεια με το Δήμο Στροβόλου, στ’ ανατολικά με το Δήμο Λατσιών, βορειοδυτικά με το Δήμο Λακατάμιας, δυτικά με την κοινότητα Δευτεράς, νοτιοδυτικά με την Ψημολόφου και νότια με τις κοινότητες Αναλιόντα, Μαρκί και Κοτσιάτη. Ο οικισμός είναι κτισμένος σε μέσο υψόμετρο 270 μέτρων. Τα εδάφη που καλύπτουν τη γεωγραφική του έκταση, στο μεγαλύτερο μέρος είναι πεδινά. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετά βουνά και λόφοι, ιδιαίτερα στη νοτιοδυτική πλευρά, που προσδίνουν μια ξεχωριστή όμορφη εικόνα στην εδαφική μορφολογία. Ψηλότερο όλων των βουνών είναι ο «Άσπρος» που φτάνει τα 340 μέτρα και ακολουθούν οι «Κεφαλές» με 335, ενώ στην τρίτη θέση βρίσκεται ο λόφος «Καντάρα» με ύψος 324 μ. Το ανατολικό όσο και το βόρειο τμήμα των εδαφών διαμελίζεται από μικρούς χείμαρρους, τα νερά των οποίων καταλήγουν στον παραπόταμο του Πηδιά, Καλόγηρο. Αρκετή έκταση στη νότια πλευρά, είναι διαμελισμένη από τον Αλμυρό ποταμό, παραπόταμο του Γιαλιά.
Ο Δήμος Τσερίου έχει καλό συγκοινωνιακό δίκτυο, που τον ενώνει με τις πόλεις και τα γειτονικά του χωριά. Ένας πλατύς αυτοκινητόδρομος που κατασκευάστηκε στα ανατολικά κατά τις τελευταίες δεκαετίες, συνδέει το Δήμο με την κεντρική οδική αρτηρία Λευκωσίας – Λεμεσού, εξυπηρετώντας έτσι τους δημότες, αλλά και χιλιάδες οδηγούς που φτάνουν από τις δυτικές κυρίως περιοχές της επαρχίας Λευκωσίας και έχουν ως προορισμό τους τις μεγάλες κυπριακές πόλεις.
Ιστορική αναδρομή
Ο Δήμος Τσερίου λειτουργεί από το 2011 στη θέση της ομώνυμης κοινότητας, η οποία κατά μεγάλη πιθανότητα, ιδρύθηκε πριν από τρεις περίπου αιώνες, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας (1571 – 1878). Παρά το γεγονός ότι κάποιοι ιστορικοί των μεσαιωνικών χρόνων, όπως ο Μας ντε Λατρίς και ο Φλώριος Βουστρώνιος, κάνουν αναφορά στο τοπωνύμιο Τσέρι – ο μεν πρώτος ότι υπήρχε από το 1190 και ο δεύτερος ότι στα μέσα του 15ου αιώνα, δόθηκε ως φέουδο στον Ιωάννη ντε Λέδρο – το χωριό δεν είναι σημειωμένο σε παλιούς χάρτες της Κύπρου, ούτε γίνονται αναφορές του σε μεσαιωνικές πηγές. Το πιθανότερο είναι να λειτούργησε ως τσιφλίκι και με την πάροδο του χρόνου να κατοικήθηκε. Ως χωριό με την ονομασία Τσέρι, το συναντούμε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, τόσο σε Κώδικες της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου, όσο και σε οθωμανικά έγγραφα.
Αρχαίοι χρόνοι
Η ανθρώπινη παρουσία σε περιοχές της γεωγραφικής έκτασης που καταλαμβάνει το Τσέρι, πρέπει να θεωρείται βέβαιη από την αρχαιότητα, αλλά σε καμιά περίπτωση δε γίνεται αναφορά για οικισμό, με την ονομασία που φέρει στις μέρες μας. Αδιάψευστη μαρτυρία για εγκατάσταση ανθρώπων στη ζώνη που καταλαμβάνει ο Δήμος, αποτελούν τα διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα που ανακαλύφτηκαν σε τοποθεσίες του. Συγκεκριμένα, στη νοτιοανατολική πλευρά του Δήμου Τσερίου, ανάμεσα στις τοποθεσίες «Λυσατζιά» και «Αγκάλη», έχει εντοπιστεί αρχαίο Μνημείο – πιστεύεται ότι πρόκειται για υπόγεια στέρνα αποθήκευσης νερού – το οποίο χρονολογείται κοντά στα τέλη της Ρωμαϊκής Περιόδου (τέλη 1ου αι. π.Χ. – 4ο αι. μ.Χ). Στα πλαίσια της ίδιας έρευνας εντοπίστηκαν ευρήματα – θραύσματα πήλινων αγγείων και πήλινα κεραμίδια στέγης – τα οποία παραπέμπουν στην ύπαρξη οικισμού της Παλαιοχριστιανικής Περιόδου (5ος – 7ος αι. μ.Χ). Άλλο αρχαιολογικό υλικό που ανακαλύφθηκε στο ίδιο μέρος χρονολογείται στην Αρχαϊκή (7ος – 6ος αι. π.Χ), Ελληνιστική (4ος – 1ος αι. π.Χ). και τη Ρωμαική Περίοδο (τέλη 1ου αι. π.Χ. – 4ο αι. μ.Χ).*(Ευθυμία Άλφα – αρχαιολόγος, εφημ. Το Τσέρι, τεύχος 6, σελ. 10 – 11).
………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
