Περιγραφή
Πωλείται από το Κοινοτικό Συμβούλιο Μοσφιλωτής
Σε μια πανέμορφη τοποθεσία, στην κοιλάδα του ποταμού Τρέμιθου, σε μέσο υψόμετρο 250 μέτρων, είναι κτισμένο το όμορφο μεγαλοχώρι Μοσφιλωτή. Πνιγμένη στο πράσινο της ελιάς και της χαρουπιάς, των πεύκων, του θυμαριού και του λάδανου, μοσχομυρισμένη από τα μεθυστικά αρώματα των αρωματικών φυτών, που σκεπάζουν τις γύρω βουνοπλαγιές και τους μικρούς λόφους, τους ριζωμένους σαν μανιτάρια, γύρω – γύρω προβάλλει η οικιστική ζώνη. Στα εδάφη που βρίσκονται στη νότια πλευρά του οικισμού, κυλά μικρός παραπόταμος του Τρέμιθου, τα νερά του οποίου, ρέουν για αρκετούς μήνες του χρόνου. Στις κοίτες των ρυακιών δεσπόζει η παρουσία ψηλόκορμων ευκαλύπτων, οι οποίοι φυτεύτηκαν κατά την Περίοδο της Αγγλοκρατίας, για αντιπλημμυριστικούς κυρίως σκοπούς. Το χωριό είναι απλωμένο στη βορειοδυτική πλευρά του όρους Σταυροβουνίου και περιβάλλεται από τα βουνά Πίπης, Βυζακερή, Πετρόμουττος και Καλόγερος. Τα βουνά Πίπης και Καλόγερος αναδασώθηκαν το 1981 με πεύκα και αποτελούν το βασικότερο πνεύμονα του χωριού, καθώς και της γύρω περιοχής.
Η Μοσφιλωτή συνορεύει, στα ανατολικά με τις κοινότητες Ψευδά, σε απόσταση κάπου τριών χιλιομέτρων και Αγίας Άννας περί τα 5 χιλιόμετρα, στα βορειοανατολικά με τα Λύμπια που βρίσκονται σε απόσταση κάπου 7 χιλιομέτρων, στα βόρεια με την Αλάμπρα που βρίσκεται κάπου 4 χιλιόμετρα, στα δυτικά με τη Σια, από την οποία απέχει γύρω στα 2,5 χιλιόμετρα, στα νοτιοανατολικά με τα Πυργά, σε απόσταση περίπου 3 χιλιομέτρων, και νοτιοδυτικά με τον Κόρνο, σε απόσταση γύρω στα 4 χιλιόμετρα. Βρίσκεται στη δυτική πλευρά της επαρχίας Λάρνακας, στην οποία υπάγεται διοικητικά και από την πόλη της οποίας απέχει γύρω στα 21 χιλιόμετρα. Τα βόρεια και δυτικά σύνορά της, αποτελούν μέρος των διοικητικών ορίων της επαρχίας Λευκωσίας. Απέχει μόλις 22 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα και είναι το κοντινότερο χωριό της επαρχίας Λάρνακας, ενώ η απόσταση της με τη Λεμεσό είναι διπλάσια (44 χιλιόμετρα).
Από τη Μοσφιλωτή, εύκολα μπορεί κανείς να αναχωρήσει για οποιονδήποτε μέρος της Κύπρου και μάλιστα σε σύντομο χρόνο να φτάσει στον προορισμό του, αφού δίπλα από το χωριό, περνούν οι μεγάλες οδικές αρτηρίες που οδηγούν σε όλες τις πόλεις. Άξιο αναφοράς είναι πως, για πολλά χρόνια στο παρελθόν, ο δρόμος Λευκωσίας – Λάρνακας διέσχιζε το κέντρο του χωριού, ενώ ένας άλλος κύριος αυτοκινητόδρομος, εκείνος που ένωνε τη Λευκωσία με τη Λεμεσό, περνούσε δίπλα από το χωριό, στη δυτική του πλευρά.
Από πολεοδομικής άποψης, η κοινότητα είναι πυκνοκατοικημένη και σε πολλά σπίτια της διατηρείται η παραδοσιακή λαϊκή αρχιτεκτονική. Όλες σχεδόν οι νεόκτιστες οικοδομές κατέλαβαν τους χώρους γύρω από τον αρχικό της πυρήνα και κυρίως στα βορειοδυτικά όπου, σε μικρή απόσταση, περνά ο παλιός αυτοκινητόδρομος Λευκωσίας – Λεμεσού. Σε αυτή την περιοχή κτίστηκαν αρκετές κατοικίες προσφύγων, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην κοινότητα μετά τα θλιβερά γεγονότα του 1974. Οι περισσότεροι των εκτοπισθέντων που επέλεξαν την Μοσφιλωτή ως μέρος προσωρινής εγκατάστασής τους, μέχρι την επιστροφή τους στις πατρογονικές εστίες, κατάγονται από την κωμόπολη της Λύσης. Γύρω από το πευκόφυτο βουνό «Πίπης», κτίστηκαν αρκετές εξοχικές κατοικίες από κατοίκους γειτονικών πόλεων. Είναι αραιοδομημένες, κάποιες διαθέτουν μεγάλες αυλές και κήπους και αποτελούν δεύτερη κατοικία των ιδιοκτητών τους.
Ένεκα του ημιορεινού εδάφους της κοινότητας, η σιτοκαλλιέργεια δεν παρουσίασε ποτέ ιδιαίτερη ανάπτυξη, ενώ άλλες καλλιέργειες, όπως τα κηπευτικά, αναπτύχθηκαν ικανοποιητικά. Η κτηνοτροφία βρισκόταν πάντα σε σταθερά επίπεδα, με την ενασχόληση ενός σημαντικού αριθμού κατοίκων. Περισσότερο, οι κάτοικοι επιδόθηκαν στην αιγοπροβατοτροφία.
Σε τοποθεσίες της κοινότητας φυτρώνει ένα είδος νάρκισσου που καλείται Tazerra Cypri. Ένεκα του ορυκτού πλούτου που κρύβεται στα εδάφη της περιοχής, το χωριό κατατάσσεται ανάμεσα στα λατομικά, όπως τα Πυργά και η Σια. Στο έδαφός του λειτουργεί μεγάλο λατομείο. Εκεί γίνεται επεξεργασία σκυροδέματος, ενώ υπάρχει και εργοτάξιο επεξεργασίας ασφάλτου.
