Προσφορά!

Η Αναγεννησιακή αγιογραφία στην Κύπρο (τέλη 19ου – 20ος αι.)

Original price was: €30.00.Η τρέχουσα τιμή είναι: €20.00.

Κατηγορία:

Περιγραφή

Πρόκειται για έργο μοναδικό, καλοσχεδιασμένο και επιμελημένο, που επάξια κερδίζει τιμητική θέση, στο χώρο των σύγχρονων κυπριακών εκδόσεων. Μέσα στις διακόσιες έγχρωμες σελίδες του βιβλίου, παρουσιάζονται οι βιογραφίες και τα έργα, των περισσότερων αγιογράφων (γύρω στους σαράντα πέντε), που δημιούργησαν στην Κύπρο, με την τεχνική της αναγεννησιακής τεχνοτροπίας.

Ο συγγραφέας καταπιάστηκε με ένα θέμα, με το οποίο κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει ειδικά ασχοληθεί. Ύστερα από προσεκτική έρευνα που έκανε σε ναούς, παρεκκλήσια, ξωκλήσια και μοναστήρια, εντόπισε εκατοντάδες εικόνες και τοιχογραφίες, ζωγραφισμένες κατά την αναγεννησιακή τεχνοτροπία. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως, όλες οι εκκλησίες που κτίστηκαν στην Κύπρο, κατά την περίοδο της αγγλοκρατίας, Βασιλικές δρομικού τύπου με γοτθικά στοιχεία, έχουν στα τέμπλα τους, εικόνες αυτής της τεχνοτροπίας, η οποία στον τόπο μας, είχε διάρκεια ζωής περισσότερη του μισού αιώνα. Με τη νέα του δουλειά, ο Κώστας Παπαγεωργίου, έρχεται να καλύψει ένα σημαντικό κενό της Κυπριακής Ιστορίας και ειδικότερα της Εκκλησιαστικής, αφού παρουσιάζει ένα ανέκδοτο κομμάτι, αναπόσπαστο μέρος του νεότερου πολιτισμού των Κυπρίων. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλούν στον αναγνώστη οι δεκάδες αγιογραφίες των – Γέροντος Διονύσιου Σταυροβουνιώτη, Νήφωνος και Κύριλλου, Παρθένιου Κυριακίδη, Παναρετου Κουσουλίδη, των Αποστολοβαρναβιτών αυτάδελφων μοναχών Στέφανου, Χαρίτωνος και Βαρναβα κ.ά. – μέσα από το χρωστήρα των οποίων, διαφαίνεται η ευγένεια, η ευαισθησία, ὁ εκλεπτυσμός και η ψυχική καλλιέργεια των αγιογράφων. Από την προσωπογραφική μέθοδο την οποία χρησιμοποίησε ο Παπαγεωργίου στην εργασία του, γίνεται ευρύτερα γνωστό πως, με την ιερά αγιογραφική τέχνη ασχολήθηκαν και άνθρωποι της κυπριακής λογιοσύνης, όπως ο εθνικός ποιητής της Κύπρου Βασίλης Μιχαηλίδης και ο κορυφαίος λογοτέχνης Νίκος Νικολαΐδης. Ακόμα στην έρευνα του, εντάχθηκαν και δημιουργοί που δεν υπήρξαν εκ γεννήσεως Κύπριοι, αλλά προέρχονταν από τον ηπειρωτικό και νησιωτικό ελλαδικό χώρο, όπως οι Όθων Γιαβόπουλος, Θεόδωρος Δάλτας, Γ. Μαλλιαράκης, Γ. Μπιλλήρης. Αυτοί έζησαν και εργάστηκαν στην Κύπρο και κάποιοι εξ αυτών συνέβαλαν με τρόπο καθοριστικό στη διαμόρφωση της αναγεννησιακής αγιογραφίας στην Κύπρο.

Διαβάστε περισσότερα

Το έργο προλογίζεται από τον έμπειρο αγιογράφο και καλό γνώστη της αγιογραφικής τέχνης, Αρχιμανδρίτη Συμεών, Προϊστάμενο της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Μαυροβουνίου. Ο Αρχιμανδρίτης Συμεών, ανάμεσα σε άλλα, σημειώνει και τα ακόλουθα, για την αναγεννησιακή αγιογραφία στην Κύπρο.

«…..Μετά τον Κορναρο, έρχεται στην Κύπρο από την Ελλάδα η νεότερη τέχνη της Αναγέννησης. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία είναι πλέον αποδυναμωμένη και γηράσκουσα. Ένα μέρος της Ελλάδας έχει αποκτήσει την ελευθερία του. Οι ιδέες, τα φιλοσοφικά και καλλιτεχνικά ρεύματα, μπορούν να διακινούνται πιο εύκολα παρά προηγουμένως. Στην Ελλάδα, η δυτική «αναγεννησιακή» αγιογραφία έρχεται από δυο πηγές. Η πρώτη πηγή έρχεται απευθείας από τη Δύση (Γερμανία, Ιταλία), όταν μετά την τουρκοκρατία αρχίζει στην Ελλάδα η Βαυαροκρατία (1833). Κτίζονται οι νεοκλασικού τύπου ναοί και διακοσμούνται με δυτική νατουραλιστική αγιογραφία, Μητρόπολη Αθηνών και άλλοι.

Η αλλαγή αυτή συμπίπτει με την προσπάθεια του νεοϊδρυθέντος ελληνικού κράτους να αποκτήσει αυτοσυνειδησία. Υιοθετεί το δυτικό αντιβυζαντινισμό, που επικρατούσε τα χρόνια εκείνα στη Δύση, με αποτέλεσμα να επέλθει σύγχυση και να μην αναγνωρίζει στο τέλος ούτε τον ίδιον τον εαυτό του. Υπήρξαν περιπτώσεις που καθηγητές Πανεπιστημίων χαρακτήριζαν τες βυζαντινές εικόνες σαν «εξαμβλώματα» και συνιστούσαν την διόρθωσή τους βάσει των δυτικών προτύπων.

Η άλλη πηγή εισόδου είναι η Ορθόδοξη Ρωσία. Έναν αιώνα πριν από τους Έλληνες, οι τσάροι των χρόνων αυτών, και ιδιαίτερα ο Μέγας Πέτρος, 18ος αιώνας, άνοιξαν τις πόρτες για να μπει στη Ρωσία η δυτική κουλτούρα, σε όλους τους τομείς. Η Βυζαντινή αγιογραφία εγκαταλείπεται και εισάγεται η θρησκευτική νατουραλιστική ζωγραφική. Η παραδοσιακή τεχνική της αυγοτέμπερας αντικαθίσταται με τα λαδοχρώματα. «Η ρωσική μανιέρα» είναι η αντιγραφή, από δεύτερο χέρι, ιταλικών και ισπανικών προτύπων. Οι Ρώσοι μεταφέρουν την τέχνη αυτή στο Άγιο Όρος, με κέντρο τη μεγάλη Ρωσική μονή του Αγίου Παντελεήμονος. Οι Έλληνες, ανυποψίαστοι για τη Θεολογική ανεπάρκεια της τέχνης αυτής, την υιοθετούν. Στο Άγιο Όρος αναπτύσσονται διάφορα εργαστήρια αγιογραφίας. Από τα πιο σημαντικά είναι των Ιωσαφαίων. Διά του Αγίου Όρους η τέχνη αυτή περνά σε όλες τις Ορθόδοξες εκκλησίες και φτάνει και στην Κύπρο. Παρόλα αυτά, η τέχνη αυτή ποτέ στο σύνολό της δεν κατέληξε να γίνει θρησκευτική ζωγραφική, όπως την συναντούμε στη Δύση, με κάποιες βέβαια εξαιρέσεις, για την Κύπρο, Βασίλης Μιχαηλίδης, Όθων Γιαβόπουλος και άλλοι.

Γενικά, θα λέγαμε πώς, παρά το ότι, η τέχνη αυτή δεν είναι συνέχεια της παραδοσιακής βυζαντινής τέχνης, είναι και αυτή ένα μέρος της ιστορικής πορείας της εκκλησίας σε καιρούς δύσκολους, όπου ο εκ της εσπερίας αέρας αρχίζει να φυσά υπόκωφα και η Ανατολή, μέσα σε πολλές περιπέτειες και υπό τουρκικό ζυγό, δεν ήταν τόσο έτοιμη να ερμηνεύσει και να αξιολογήσει την κατάσταση.»

Επιπλέον πληροφορίες

Χρον. Έκδοσης

2010

ISBN

978-9963-9812-0-5

Εἰκονογράφηση

Έγχρωμη

Σελίδες

200

Πρόλογος

Ἀρχιμανδρίτης Συμεών (Ἡγούμενος Ἱ. Μ. Ἁγίου Γεωργίου Μαυροβουνίου)