Στη βόρεια πλευρά της κοινότητας Δένεια, προς την κατεχόμενη περιοχή της Κύπρου, υπάρχει ερειπωμένο ξωκλήσι αφιερωμένο στον Άγιο Περνιακό. Κανένας δε γνωρίζει κάτι για τον Άγιο, ούτε γίνεται αναφορά του στα Κύπρια Μηναία. Εκτός από την παράδοση που αναφέρει ότι, στο συγκεκριμένο μέρος υπάρχει ιερό κτίσμα τιμώμενο στον Άγιο, σε παλιά εικόνα, σώζεται η επιγραφή «Παρνιακός», ενώ πάνω σε ξύλο που υπήρχε δίπλα από το χώρο ήταν σκαλισμένη η λέξη «Περνιακός».* *(Περιοδικό Λαογραφική Κύπρος, τ. Α΄ σελ. 267). Από κοντινή σπηλιά τρέχει αγίασμα, το οποίο οι χριστιανοί θεωρούν θαυματουργικό, ιδιαίτερα για δερματικές παθήσεις των παιδιών. Παλαιότερα, όταν ήταν δυνατή η πρόσβαση στο μέρος, αρκετοί πιστοί των οποίων τα παιδιά υπέφεραν από την ασθένεια «περνάρι», τα έπαιρναν και τα έλουζαν στο αγίασμα του Αγίου Περνιακού. Στη συνέχεια, έδεναν τα ρουχαλάκια των παιδιών πάνω σε παρακείμενο δέντρο συκιάς, πιστεύοντας πως έτσι, θα έμενε εκεί και η αρρώστια των παιδιών. Λέγεται ότι, κάποιος που υποφέρει από το «περνάρι», μπορεί να πιει λίγο αγίασμα, ακόμα να λουστεί με αυτό ή να βρέξει το κεφάλι του.
Στη Δένεια διηγούνται πως, στις αρχές του 20ου αιώνα, ένας συγχωριανός τους, ονομαζόμενος Χ΄΄ Θεοφάνης, μια μέρα που πήγε στον Άη Περνιακό, ανάμεσα στα διάφορα ρούχα που ήταν «κρεμασμένα» πάνω στα κλαδιά της συκιάς, υπήρχε και ένα ολοκαίνουριο πουκάμισο. Ο Χ΄΄ Θεοφάνης μπήκε στον πειρασμό, πήρε το πουκάμισο και το φόρεσε. Φτάνοντας στο σπίτι του, το σώμα του είχε γεμίσει με μικρά κοκκινωπά εξανθήματα – φαγούρι – πράγμα το οποίο ανέφερε στη γυναίκα του. Όταν εκείνη τον ρώτησε, από πού προμηθεύτηκε το πουκάμισο, της είπε την αλήθεια. Τότε η γυναίκα του τον συμβούλεψε να επιστρέψει το πουκάμισο, γιατί ανήκε στον Άη Περνιακό, γι’ αυτό και γέμισε το κορμί του εξανθήματα. Ο Χ΄΄ Θεοφάνης το επέστρεψε και η φαγούρα που τον τυραννούσε, εξαφανίστηκε.
Για το «κόψιμο» του περναριού, στη Δένεια υπήρξαν και πρακτικοί γιατροί.