Ένα από τα παιδιά του ποιητάρη Γιαννή Μοναγρίτη, ο Ανδρέας, γεννημένος το 1912 στο Μονάγρι, έφερε «υπερφυσική» δύναμη, πράγμα που μαρτυρείται από πολλά κατορθώματά του. Ήταν τόσα πολλά, που θα περιοριστούμε σε ορισμένα, αφού δεν ήταν δυνατό να καταγραφούν όλα. Σχετικά με τη σωματική δύναμη του Μοναγρίτη, υπήρξαν και άθλοι του εκτός Κύπρου, την περίοδο που κατατάγηκε στον αγγλικό στρατό και υπηρέτησε κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η κατάταξή του έγινε στις 9 Δεκεμβρίου 1940, με το όνομα Δημητρίου Ανδρέας του Ιωάννου και με αριθμό «CY 15607». Για τις αρετές και την ανδρεία του, έλαβε το αξίωμα του επιλοχία. Ως μέλος του βρετανικού στρατού το 1952, ο Ανδρέας Μοναγρίτης πήρε μέρος στη μάχη του Σουέζ στην Αίγυπτο. Παντρεύτηκε στο χωριό Λύμπια την Ελισάβετ Μιχαήλ Στρέππα, με την οποία απέκτησε δύο γιους και μία κόρη. Εργάστηκε για πολλά χρόνια στις βρετανικές βάσεις «Δεκέλειας», μέχρι το θάνατό του, που συνέβη στις 2 Απριλίου το 1969. Πέθανε σχετικά νέος (57 χρόνων) στο χωριό Λύμπια, πάσχοντας από ανίατη αρρώστια.*(Πληροφορία από την κόρη του Ελένη, σύζυγο Κώστα Δράκου, από τα Λύμπια).
Σε αγώνες σωματικής δύναμης που πραγματοποιήθηκαν το 1931 στη Λάρνακα, ο Ανδρέας κέρδισε πρώτο βραβείο στο αγώνισμα «Δοτζίμι», που είχε βάρος 375 κιλά. Για την πρώτη θέση που κατέλαβε στο αγώνισμα, ο Κυπριακός Γυμναστικός Σύλλογος Κίτιον (Γ.Σ.Κ.), με την έγκριση του Συνδέσμου των Ελληνικών Αθλητικών και Γυμναστικών Συλλόγων, του απένειμε δίπλωμα και αναμνηστικό μετάλλιο.
Όμως, η μεγαλύτερη τιμή για τον Ανδρέα και τα χωριά του Μονάγρι και Λύμπια, ήταν η πρόταση που δέχθηκε από τους Άγγλους, ώστε να συμμετάσχει στους «Ολυμπιακούς αγώνες», το έτος 1948, στο Λονδίνο. Μάλιστα, η συμμετοχή του ανακοινώθηκε από την κυπριακή εφημερίδα «Αλήθεια» στις 11 Απριλίου το 1948. Η εθνική περηφάνεια και αξιοπρέπεια του άνδρα στάθηκαν εμπόδια στη συμμετοχή του, αφού ο Μοναγρίτης δεν ήθελε να αγωνιστεί με τη σημαία του αποικιοκράτη, αλλά με την ελληνική. Αν αποδεχόταν την αγγλική πρόσκληση, κατά μεγάλη πιθανότητα, ο ίδιος και η μικρή πατρίδα του Κύπρος, θα κέρδιζαν κάποιο Ολυμπιακό μετάλλιο! Μερικά περιστατικά μέσα από τα οποία φανερώνεται η υπερβολική δύναμη του Ανδρέα Μοναγρίτη είναι:
Το «φούντωμα» του
Όταν «φούντωνε» (θύμωνε και ήταν έτοιμος να εκτονωθεί) κόβονταν τα κουμπιά του πουκαμίσου του. Η κόρη του Ελένη μας είπε, ότι, σε αρκετές περιπτώσεις έραψε «εκ δευτέρου» τα κουμπιά πουκαμίσων του πατέρα της, μετά από εκρηκτικό ξέσπασμά του.
Φορτώθηκε το κάρο γεμάτο με δεμάτια
Στα μέσα της δεκαετίας του 1940, ο Ανδρέας Ι. Μοναγρίτης πήγαινε περπατητός από τα Λύμπια στο γειτονικό Πέρα – Χωρίο Νήσου. Σε μια στιγμή, πρόσεξε πεσμένο σε χανδάκι, ένα άλογο μαζί μ’ ένα κάρο φορτωμένο δεμάτια. Ο ιδιοκτήτης του αλόγου και του κάρου με το φορτίο, σαν είδε τον Ανδρέα, τον οποίο δε γνώριζε, του είπε να μείνει για λίγο εκεί, μέχρι ο ίδιος να πάει στο χωριό του και να ειδοποιήσει καμιά δεκαριά άτομα, ώστε όλοι μαζί, να σηκώσουν το άλογο και το φορτωμένο αμάξι. Έτσι κι έγινε. Ενώ ο χωρικός πορευόταν προς το χωριό του, ο Ανδρέας κατέβηκε στο χανδάκι, ξέδεσε το άλογο και στη συνέχεια, αφού πέρασε τις ξύλινες λαβές του κάρου στους ώμους του, χρησιμοποιώντας τη δύναμή του, ανέσυρε το υπέρβαρο κάρο από το χανδάκι και το οδήγησε στο δρόμο. Όταν οι Περαχωρίτες έφτασαν στο σημείο του συμβάντος, έμειναν άναυδοι.* (Πληροφορία Κώστας Δράκος από τα Λύμπια, ηλικίας 83 χρόνων, γαμπρός του Ανδρέα Μοναγρίτη).
Ακινητοποίηση κινούμενου αυτοκινήτου «Λαντ Ρόβερ»
Με την αποστράτευσή του από τον αγγλικό στρατό και τις υπηρεσίες του στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Ανδρέας Μοναγρίτης, σε κάποιο στάδιο, προσλήφθηκε για εργασία στο βρετανικό στρατό που έδρευε στην Κύπρο και με την απελευθέρωση του νησιού, παρέμεινε για εργασία στις βρετανικές βάσεις Δεκέλειας. Εκεί, κάποια μέρα, ένας Άγγλος στρατιώτης ξεκίνησε το στρατιωτικό του αυτοκίνητο και ετοιμάστηκε να το θέσει σε κίνηση. Ο Ανδρέας Μοναγρίτης το ακινητοποίησε με τα χέρια του, οι τροχοί του «ξερογύριζαν» και το όχημα δεν μπόρεσε να κάνει έστω και ένα βήμα.*(Πληροφορία Κώστας Δράκος από τα Λύμπια, ηλικίας 83 χρόνων, γαμπρός του Ανδρέα Μοναγρίτη).