Αναμφισβήτητα, το Όμοδος, κατέχει πρωτεύουσα θέση, ανάμεσα στις κυπριακές κοινότητες που ξεχωρίζουν, για την ομορφιά, την αρχοντιά, την ιστορία, την πλούσια λαογραφία και τον αυθεντικό πολιτισμό τους. Μέσα στη μακραίωνη πορεία του, έγραψε λαμπρές σελίδες δόξας, οι οποίες κατέχουν τιμητική θέση στους τόμους της αρχαίας, μεσαιωνικής και νεότερης κυπριακής ιστορίας. Οι ευγενικοί αγώνες των κατοίκων του, που είχαν και έχουν ως κύριο σκοπό τη διάσωση και διαφύλαξη των εθνικοθρησκευτικών ιδεωδών και παραδόσεων της φυλής μας, διακρίνονται για την καθολική και αποφασιστική συμμετοχή τους, ανεξάρτητα από οποιονδήποτε κόστος ή τίμημα μπορούσε να χρειαστεί, στα καλέσματα της πατρίδας και του έθνους.
Εκτός από την προσφορά στους εθνικοθρησκευτικούς αγώνες και την άκρατη φιλοπατρία που τους χαρακτηρίζει, οι Ομοδίτες διακατέχονται και από μια ζηλευτή φιλομουσία και κρυφή φιλοδοξία για τα υψηλά, τα ευγενικά και τα ωραία. Αρετές ζυμωμένες μέσα στην ατσάλινη σκάφη της θεοφιλούς ρωμιοσύνης και της θεοπροστάτευτης Ορθοδοξίας, που συνάμα προσδίνουν αίγλη και κύρος στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Το Όμοδος είναι η πατρίδα σπουδαίων προσωπικοτήτων της εκκλησιαστικής, πνευματικής, καλλιτεχνικής και κοινωνικής ζωής της Κύπρου. Οι περισσότεροι αυτών υπήρξαν απόφοιτοι της άλλοτε ακμάζουσας Ελληνικής Σχολής Ομόδους – ενός μοναδικού και ζηλευτού στολιδιού στην ορεινή ενδοχώρα – οι οποίοι μεταλαμπάδευσαν τα Γράμματα σε όλη το νησί. Μερικοί ιερώθηκαν και αξιώθηκαν να ανεβούν στα ψηλότερα σκαλοπάτια της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, κοσμώντας τους αρχιερατικούς θρόνους του νησιού, τους οποίους διακυβέρνησαν με θεοσέβεια και συνέβαλαν ουσιαστικά στη διατήρηση του εθνικού και θρησκευτικού φρονήματος των υπόδουλων ραγιάδων, στα δύσκολα και πικρά χρόνια της τουρκοκρατίας. Τα καθόλα εντυπωσιακά ήθη και έθιμα, παραδομένα ανόθευτα από τις απερχόμενες στις νεότερες γενιές, οι οποίες με ζήλο και περηφάνια τα διαφυλάσσουν σαν κόρη οφθαλμού, αποτελούν μικρό θησαυροφυλάκιο στο πολιτιστικό ψηφιδωτό της πατρίδας μας.
Το βιβλίο του Κώστα Παπαγεωργίου “Όμοδος – Ιστορία και Πολιτισμός”